Το εξώφυλλο της έκδοσης
Καθημερινής/International NewYorkTimes
foto @vivian_e
|
"Greeks Question Media, and New Voices Pipe Up"
Eirini Vourloumis for The New York Times
|
By RACHEL DONADIO
Published: October 29, 2013
ATHENS — Late on a recent evening, crowds gathered at the Radio Bubble
cafe in downtown Athens, drinking beer and talking politics. The cafe,
in the trendy yet rough-around-the-edges Exarchia neighborhood, funds a
small leftist online radio station of the same name, which broadcasts
from inside.
Eirini Vourloumis for The New York Times People gather at the cafe for drinks and music, and also to talk politics. |
At the sidewalk tables outside, where guests smoked hand-rolled
cigarettes, the conversation inevitably turned to Prime Minister Antonis
Samaras’s unilateral decision in June to shut down the state broadcaster,
the Hellenic Broadcasting Corporation, known as ERT, overnight, turning
an institution once seen as a bastion of patronage hires into a
veritable martyr to press freedom.
“When a war begins, they send an army to protect public TV,” said
Apostolis Kaparoudakis, who was a founder of Radio Bubble in 2007. “Here
they sent it to close it down.”
As a song by the Beastie Boys played in the background, Mr. Kaparoudakis said he had started Radio Bubble
to play good music, “which is a political act,” but also as a challenge
to the mainstream news media in Greece, almost all of which is owned by
the country’s business elite, who often dictate the editorial line.
The radio station, which has an active presence on Twitter,
is one of many small, often left-leaning news media outlets that have
cropped up in Greece in recent years. Although their audiences are still
relatively modest, they are playing an increasingly vital role in the
conversation, largely because they question the country’s dominant power
structures.
Even before the economic crisis hit, polls showed that Greeks lacked
trust in the mainstream news media almost as much as they lacked it in
politicians, seeing both as intertwined in a kind of crony capitalism
that helped push the country to bankruptcy.
Now, four years into the crisis, Greeks are even more skeptical of
mainstream news organizations and even hungrier for information from
nontraditional sources, especially if it veers from the government’s
line that Greece has no alternative to the austerity policies demanded
by its foreign lenders.
“There’s a great lack of trust that is no longer there,” said Ioanna
Vovou, who teaches media studies at Panteion University in Athens. “It’s
true that people, mostly younger people, say they have turned to
alternative sources of media.”
At the same time, the economic crisis has fueled rampant speculation
about the true sources of Greece’s misery, sometimes drowning reliable
information in a cacophony of conspiracies. But alternative news media
have increasingly tried to bridge the trust gap by fostering citizen
journalism and taking on topics that remain taboo for the more
established news organizations.
Some of the new sources, like Radio Bubble, the magazine Unfollow and the web portal The Press Project,
lean left and are critical of Mr. Samaras’s coalition government, an
uncomfortable alliance between the center-right New Democracy party and
the Socialists.
The most interactive of the three, Radio Bubble urges its audience to
use Twitter to send images and updates using the hashtag #rbnews during
developing stories. The tweeted information helps fill out the picture
of chaotic events, like street demonstrations when protesters clash with
the police, who often fire tear gas.
“We call ourselves citizens’ media, not alternative media,” said
Theodora Oikonomides, a former Radio Bubble editor who was a
humanitarian aid worker before returning to her native Greece in 2009.
Mr. Kaparoudakis added, “We don’t want listeners, we want citizens.”
He said the station came into its own in December 2008, broadcasting
around the clock when riots broke out in Athens after a policeman killed
a 15-year-old boy. Today, Radio Bubble has about 9,000 followers on
Twitter and streams about 100,000 hours of programming each month on its
online radio station. Bar revenues cover operating costs and only bar
employees and the station’s two founders are paid.
Outlets like Unfollow and The Press Project are trying investigative
journalism in a country that does not always embrace the undertaking. In
2013, Greece dropped 14 spots to number 84 on the Reporters Without Borders Press Freedom Index. (Finland was No. 1, Germany 17 and the United States 32.)
Unfollow, which has 7,000 to 8,000 subscribers, made a name for itself
this year when it was sued by Dimitris Melissanidis, the head of Aegean
Oil, after it reported on a slow-moving court case
against a member of the family on fuel-smuggling charges. The smuggling
charges were later dropped after the statute of limitations ran out.
The magazine now faces a second defamation lawsuit for another article
about a Melissanidis family enterprise.
“What we’re doing in Unfollow, we’re trying to do a job that’s
impossible in the mainstream because of the connection with big
enterprises that impose their views and their will,” said Aris
Chatzistefanou, a co-founder of the magazine and a documentary maker
whose film “Debtocracy” argues that Greece should leave the euro.
Mr. Chatzistefanou added: “Usually they say it’s the government that
controls the media. I think it’s the other way around, it’s the economic
elites that control the government.”
After the government shut down ERT, The Press Project ran the ERT signal
on an alternative platform. (Since then, ERT has been kept in operation
by about 600 unpaid employees.)
When it grabbed the ERT signal, “It was a test that we could do it, that
we could provide the TV signal to the whole of Greece,” said Costas
Efimeros, who started The Press Project in 2010 as a sideline to an
information technology company he runs, with several profitable sports
and car websites.
This month, The Press Project opened an English-language version.
It also has a web television station in the works. The site does not
accept advertising from banks or government organizations, “since such
sources of advertising in Greece have been linked to manipulation of
information,” it wrote in a mission statement.
Back in 2009, when the crisis hit, “we felt there was a big gap in the
media,” Mr. Efimeros said, as he sat at a desk in the company’s office
in Gazi, a trendy, formerly industrial area in downtown Athens. “We want
to create a media to discuss the situation of the media in Greece,” he
added.
Mr. Efimeros said that he supported Syriza, the main opposition party,
in the last elections and that his web company runs sites related to the
party, as well as other Greek political parties. The Press Project,
some of whose contributors have also worked with The New York Times, had
a scoop this month about a member of Parliament from Syriza under investigation for tax evasion, a case that tarnished the image of the party, which has cast itself as a clean alternative to the mainstream parties.
As discontent with the government grows and financially struggling
channels increasingly broadcast reruns rather than original programming,
alternative sites may gain even greater popularity.
“In the past year, both my parents joined Twitter,” said Janine
Louloudi, 30, a freelance journalist, as she sat at the Radio Bubble
cafe. “I’ve seen that shift in other people’s families, too. You’re
going to see more people the age of my parents getting their news from
the Internet.”
“What happened at ERT started a debate about what kind of media we
want,” said another young journalist, Vassilis, who said he did not want
to reveal his last name because he hosts a show for Radio Bubble under
the name Polyphemus, after the mythical Cyclops. “Because,” he said,
citing a variation on an old saying, “in the land of the blind, the
one-eyed man sees.”
A version of this article appears in print on October 30, 2013, on page A6 of the New York edition with the headline: Greeks Question Media, And New Outlets Pipe Up.
_________________________
Μερικές διευκρινήσεις:
- Η αναφορά στο radiobubble ως "leftist online radio", όπως και να το κάνεις, έχει την πλάκα της.
- Η παρατήρηση "ακόμη κι όταν ξεκινάει ένας πόλεμος, τα κρατικά στρατεύματα το πρώτο που κάνουν είναι να κυκλώνουν τη δημόσια τηλεόραση για να την προστατεύσουν, ενώ στην Ελλάδα έστειλαν την αστυνομία να την κλείσει", είναι "κλεμμένη" από την πρώτη αντίδραση του δημοσιογράφου/ανταποκριτή της ΕΡΤ στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη και εν γένει πολεμικού ανταποκριτή Πάνου Χαρίτου, όταν ενημερώθηκε για "το μαύρο στην ΕΡΤ".
- Η συνέντευξη δόθηκε Ιούλιο και σχετικά με τα οικονομικά του radiobubble, η ακριβής αναφορά ήταν "μόνο οι εργαζόμενοι στο καφέ αμείβονται, προσπαθούμε να αμείβονται τουλάχιστον και οι "founders" μιας και εργάζονται περί τις 16 ώρες την ημέρα, αλλά δεν τα καταφέρνουμε...".
- Ένα δίμηνο μετά τη συνέντευξη, ήρθε η δημιουργία του συνεταιρισμού radiobubble οπότε περάσαμε στο "όλοι θα αμειφθούν ισότιμα όταν υπάρξουν κέρδη"... Κατανοείτε προφανώς ότι κανείς στο radiobubble, πλην των εργαζομένων στο cafe, δεν αμείβεται αυτή τη στιγμή.
- Το "and streams about 100,000 hours of programming each month", είναι προφανώς μια αστοχία. Τόσες περίπου, είναι οι συνολικές ώρες ακρόασης που έχει μηνιαία το radiobubble, δεν εκπέμπει τόσες ώρες προγράμματος (ο μήνας έχει ως γνωστόν μόνο 720 ώρες).
- Ο " Polyphemus" στο τέλος του κειμένου είναι ο @Polyfimos
-----------------
Update: H μετάφραση του κειμένου από το ThePortal
1 Νοεμβρίου 2013
Τα Εναλλακτικά
μας ΜΜΕ στους New York Times
1 εικόνα
ΑΘΗΝΑ — Αργά τα απογεύματα
μαζεύεται κόσμος στο Radio Bubble Café
στο κέντρο της Αθήνας, με μπύρες
και πολιτικές συζητήσεις. Το καφέ, στα
τρέντυ μεν αλλά και κάπως «εκτός
κατεστημένου» ακόμα Εξάρχεια, συντηρεί
και έναν αριστερίστικο online
ραδιοφωνικό σταθμό με το ίδιο
όνομα ο οποίος εκπέμπει μέσα από το
ίδιο κτίριο.
Ο κόσμος μαζεύεται στο café
για ποτό και μουσική αλλά και για
πολιτική συζήτηση.
Έξω, στα τραπεζάκια του
πεζοδρομίου όπου οι θαμώνες καπνίζουν
στριφτά τσιγάρα, η συζήτηση αναπόφευκτα
περιστρέφεται γύρω από την απόφαση
του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να
βάλει λουκέτο εντελώς απροειδοποίητα
και μέσα σε μια νύχτα τον περασμένο
Ιούνιο στην Ελληνική Ραδιοφωνία
και Τηλεόραση, γνωστή σαν ΕΡΤ,
μεταμορφώνοντας έτσι ένα κρατικό
ίδρυμα γνωστό σαν την καλύτερη λύση
για να διορίζουν τα κόμματα εξουσίας
την εκλογική τους πελατεία σε πραγματικό
και απόλυτο «μάρτυρα» και ήρωα που
έπεσε στον βωμό της ελευθερίας του
τύπου.
“Όταν ξεκινάει πόλεμος
στέλνουν στρατό να προφυλάξει την
Κρατική ραδιοτηλεόραση» λέει ο
Απόστολος Καπαρουδάκης ο
οποίος και δημιούργησε το Radio Bubble to
2007. “Τώρα στείλανε το στρατό για να
την κλείσει και να σφραγίσει τα κτίρια.”
Ενώ ακούγεται ένα τραγούδι
των Beastie Boys , ο κ. Καπαρουδάκης δηλώνει
ότι ξεκίνησε το Radio
Bubble για να παίζει καλή μουσική
«πράγμα που είναι από μόνο του πολιτική
πράξη» αλλά και σαν πρόκληση στα
mainstream ΜΜΕ της Ελλάδας τα οποία σχεδόν
όλα ανήκουν σε μεγάλους και ισχυρούς
επιχειρηματίες οι οποίοι και αποφασίζουν
για την « πολιτική γραμμή» που θα
τηρήσουν τα υπό τον έλεγχό τους ΜΜΕ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός που
έχει και μία έντονη και συνεχή παρουσία
και δραστηριότητα στο Twitter
είναι ένα από τα πολλά μικρού μεγέθους
«αριστερόστροφα» μέσα
ενημέρωσης που έχουν αρχίσει να
δημιουργούνται στην Ελλάδα τα τελευταία
χρόνια. Παρόλο που το κοινό τους δεν
είναι ακόμα μεγάλο, παίζουν έναν όλο
και σημαντικότερο ρόλο στην πολιτική
συζήτηση που γίνεται μέσα στην
κοινωνία, κυρίως γιατί αμφισβητούν
τις βασικές δομές της εξουσίας στην
χώρα.
Ακόμη και πριν την οικονομική
κρίση που χτύπησε την Ελλάδα τα
τελευταία χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις
έδειχναν ότι οι Έλληνες δεν είχαν
καμία εμπιστοσύνη στα ελεγχόμενα
mainstream ΜΜΕ, όπως δεν είχαν και καμία
εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό
και τα κόμματα, πιστεύοντας ότι ΜΜΕ
και πολιτική ελίτ διαπλέκονταν μέσα
σε μια ισχυρή καπιταλιστική
αλληλεξάρτηση που οδηγούσε –όπως
και συνέβη –την χώρα στην πτώχευση.
Τώρα πια, ήδη τέσσερα χρόνια
μέσα στην ύφεση, οι Έλληνες είναι ακόμα
πιο επιφυλακτικοί σε όποιες ειδήσεις
προέρχονται από τους ισχυρούς
Δημοσιογραφικούς Οργανισμούς και
διψούν όλο και περισσότερο για
πληροφορίες που προέρχονται πιά από
πηγές όχι «παραδοσιακές» και
εξαρτώμενες από την Εξουσία ειδικά
σε όποια θέματα αφορούν την σχέση της
κυβέρνησης με τους δανειστές της και
τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που
η Ελληνική εξουσία ισχυρίζεται ότι
επιβάλλεται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ,
επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «δεν
υπάρχει άλλη λύση» από την υποταγή
στις απαιτήσεις των δανειστών.
“Δεν υπάρχει πια καμία
εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα
ενημέρωσης» λέει η Ιωάννα Βωβού
που διδάσκει σύγχρονη δημοσιογραφία
(media studies) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της
Αθήνας. “Είναι γεγονός πως ο κόσμος,
ιδιαίτερα δε οι νέοι, έχουν στραφεί
σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης».
Κάποιες από τις εναλλακτικές
αυτές πηγές, όπως το Radio Bubble, το
περιοδικό Unfollow
και η διαδικτυακή πύλη The
Press Project, γέρνουν σαφώς προς την
Αριστερά και είναι ισχυρότατα
αντίθετες με την πολιτική που ακολουθεί
η «συγκυβέρνηση» υπό τον πρωθυπουργό
Αντώνη Σαμαρά που είναι μια πολύ
«άβολη» -και μέχρι πολύ πρόσφατα
αδιανόητη – συμμαχία μεταξύ της
Κεντροδεξιάς παράταξης της «Νέας
Δημοκρατίας» και των Σοσιαλιστών του
«ΠΑΣΟΚ».
“Εμείς θέλουμε να
χαρακτηριζόμαστε σαν μέσο ενημέρωσης
του Πολίτη, όχι σαν εναλλακτικό μέσο
ενημέρωσης» λέει η Θεοδώρα
Οικονομίδη, πρώην παραγωγός του
Radio Bubble που δούλευε σαν κοινωνική
–ανθρωπιστική λειτουργός σε διάφορα
σημεία του πλανήτη πριν επιστρέψει
στην πατρίδα της την Ελλάδα το 2009. «Δεν
θέλουμε ακροατές», προσθέτει ο κ.
Καπαρουδάκης, «θέλουμε ενεργούς
πολίτες».
Άλλες μορφές της «νέας
ενημέρωσης» σαν το Unfollow και
το The Press Project προσπαθούν
να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα
και διασταυρωμένο ρεπορτάζ
σε μια χώρα που δεν διευκολύνει καθόλου
τέτοιες προσπάθειες. Το 2013 η Ελλάδα
έπεσε 14 θέσεις (έφτασε στο νούμερο
84) του καταλόγου των Ρεπόρτερς
Χωρίς Σύνορα (Reporters
Without Borders Press Freedom Index). (Η Φινλανδία
είναι στο No. 1, η Γερμανία στο 17 και οι
ΗΠΑ στο 32.)
“Στο Unfollow,
προσπαθούμε να κάνουμε ένα είδος
δημοσιογραφίας που είναι αδύνατον να
γίνει στα mainstream ΜΜΕ λόγω της σχέσης
τους με γιγαντιαίες επιχειρήσεις που
επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις
τους», λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου,
συνιδρυτής του περιοδικού και
σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ –του οποίου
η ταινία “Debtocracy” προβάλλει
την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να
εγκαταλείψει το ευρώ.
Ο κ. Χατζηστεφάνου προσθέτει
: “Λένε συνήθως ότι η κυβέρνηση ελέγχει
τα ΜΜΕ. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που
συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό:
Η οικονομική ολιγαρχία ελέγχει
την κυβέρνηση.”
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε
την ΕΡΤ, το The Press Project μετέδωσε το
σήμα της ΕΡΤ από μια εναλλακτική
πλατφόρμα. (Από τότε η ΕΡΤ παρέμεινε
ανοιχτή από περίπου 600 απλήρωτους
εργαζόμενους).
Όταν μετέδωσε το σήμα της
ΕΡΤ "Ήταν μια δοκιμή τού αν μπορούσαμε
να εκπέμψουμε το τηλεοπτικό σήμα σε
όλη την Ελλάδα", λέει ο Κώστας
Εφήμερος, που ξεκίνησε το The Press
Project το 2010 στο πλάι επιτυχημένων
ιστοχώρων που ανήκουν στην εταιρεία
εφαρμογών διαδικτύου που διευθύνει.
Αυτό το μήνα το The Press Project
ξεκίνησε και μια αγγλόφωνη
έκδοση. Ετοιμάζει επίσης και σταθμό
web τηλεόρασης. Ο ιστοχώρος
δεν δέχεται διαφημίσεις από τράπεζες
ή κυβερνητικούς οργανισμούς "αφού
τέτοιες πηγές διαφήμισης στην Ελλάδα
έχουν διασυνδεθεί με τη χειραγώγηση
της πληροφορίας", όπως έγραψε στη
σελίδα
του.
Το 2009, όταν μας χτύπησε η
κρίση "θεωρήσαμε ότι τα media είχαν
ένα μεγάλο κενό" λέει ο Κ. Εφήμερος.
"Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο
για να συζητούμε την κατάσταση
με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα".
Ο κος Εφήμερος λέει ότι
υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, το
κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης,
στις τελευταίες εκλογές και ότι η
εταιρεία του διαχειρίζεται ιστοχώρους
που σχετίζονται με το κόμμα, αλλά και
με άλλα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Το
The Press Project σημείωσε δημοσιογραφική
επιτυχία αυτό το μήνα με τη
φορολογική
υπόθεση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι
που έβαλε σε δοκιμασία το κόμμα, το
οποίο εμφανίζεται ως μια καθαρή
εναλλακτική στα καθιερωμένα πολιτικά
κόμματα.
Καθώς η δυσαρέσκεια
για την κυβέρνηση μεγαλώνει και
τα τηλεοπτικά κανάλια -που αντιμετωπίζουν
μεγάλες οικονομικές δυσκολίες-
μεταδίδουν επαναλήψεις, τα
εναλλακτικά μέσα μπορεί να κερδίσουν
ακόμη περισσότερη αναγνωρισιμότητα.
Πηγή
Το πόρταλ
Τα Εναλλακτικά μας ΜΜΕ στους New York Times
1 εικόνα
ΑΘΗΝΑ — Αργά τα απογεύματα μαζεύεται κόσμος στο Radio Bubble Café στο
κέντρο της Αθήνας, με μπύρες και πολιτικές συζητήσεις. Το καφέ, στα
τρέντυ μεν αλλά και κάπως «εκτός κατεστημένου» ακόμα Εξάρχεια, συντηρεί
και έναν αριστερίστικο online ραδιοφωνικό σταθμό με το ίδιο όνομα ο οποίος εκπέμπει μέσα από το ίδιο κτίριο.
Ο κόσμος μαζεύεται στο café για ποτό και μουσική αλλά και για πολιτική συζήτηση.
Έξω, στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου όπου οι θαμώνες καπνίζουν στριφτά τσιγάρα, η συζήτηση αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από την απόφαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να βάλει λουκέτο εντελώς απροειδοποίητα και μέσα σε μια νύχτα τον περασμένο Ιούνιο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, γνωστή σαν ΕΡΤ, μεταμορφώνοντας έτσι ένα κρατικό ίδρυμα γνωστό σαν την καλύτερη λύση για να διορίζουν τα κόμματα εξουσίας την εκλογική τους πελατεία σε πραγματικό και απόλυτο «μάρτυρα» και ήρωα που έπεσε στον βωμό της ελευθερίας του τύπου.
“Όταν ξεκινάει πόλεμος στέλνουν στρατό να προφυλάξει την Κρατική ραδιοτηλεόραση» λέει ο Απόστολος Καπαρουδάκης ο οποίος και δημιούργησε το Radio Bubble to 2007. “Τώρα στείλανε το στρατό για να την κλείσει και να σφραγίσει τα κτίρια.”
Ενώ ακούγεται ένα τραγούδι των Beastie Boys , ο κ. Καπαρουδάκης δηλώνει ότι ξεκίνησε το Radio Bubble για να παίζει καλή μουσική «πράγμα που είναι από μόνο του πολιτική πράξη» αλλά και σαν πρόκληση στα mainstream ΜΜΕ της Ελλάδας τα οποία σχεδόν όλα ανήκουν σε μεγάλους και ισχυρούς επιχειρηματίες οι οποίοι και αποφασίζουν για την « πολιτική γραμμή» που θα τηρήσουν τα υπό τον έλεγχό τους ΜΜΕ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει και μία έντονη και συνεχή παρουσία και δραστηριότητα στο Twitter είναι ένα από τα πολλά μικρού μεγέθους «αριστερόστροφα» μέσα ενημέρωσης που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που το κοινό τους δεν είναι ακόμα μεγάλο, παίζουν έναν όλο και σημαντικότερο ρόλο στην πολιτική συζήτηση που γίνεται μέσα στην κοινωνία, κυρίως γιατί αμφισβητούν τις βασικές δομές της εξουσίας στην χώρα.
Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση που χτύπησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι Έλληνες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στα ελεγχόμενα mainstream ΜΜΕ, όπως δεν είχαν και καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα, πιστεύοντας ότι ΜΜΕ και πολιτική ελίτ διαπλέκονταν μέσα σε μια ισχυρή καπιταλιστική αλληλεξάρτηση που οδηγούσε –όπως και συνέβη –την χώρα στην πτώχευση.
Τώρα πια, ήδη τέσσερα χρόνια μέσα στην ύφεση, οι Έλληνες είναι ακόμα πιο επιφυλακτικοί σε όποιες ειδήσεις προέρχονται από τους ισχυρούς Δημοσιογραφικούς Οργανισμούς και διψούν όλο και περισσότερο για πληροφορίες που προέρχονται πιά από πηγές όχι «παραδοσιακές» και εξαρτώμενες από την Εξουσία ειδικά σε όποια θέματα αφορούν την σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές της και τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που η Ελληνική εξουσία ισχυρίζεται ότι επιβάλλεται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» από την υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
“Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης» λέει η Ιωάννα Βωβού που διδάσκει σύγχρονη δημοσιογραφία (media studies) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. “Είναι γεγονός πως ο κόσμος, ιδιαίτερα δε οι νέοι, έχουν στραφεί σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης».
Κάποιες από τις εναλλακτικές αυτές πηγές, όπως το Radio Bubble, το περιοδικό Unfollow και η διαδικτυακή πύλη The Press Project, γέρνουν σαφώς προς την Αριστερά και είναι ισχυρότατα αντίθετες με την πολιτική που ακολουθεί η «συγκυβέρνηση» υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που είναι μια πολύ «άβολη» -και μέχρι πολύ πρόσφατα αδιανόητη – συμμαχία μεταξύ της Κεντροδεξιάς παράταξης της «Νέας Δημοκρατίας» και των Σοσιαλιστών του «ΠΑΣΟΚ».
“Εμείς θέλουμε να χαρακτηριζόμαστε σαν μέσο ενημέρωσης του Πολίτη, όχι σαν εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης» λέει η Θεοδώρα Οικονομίδη, πρώην παραγωγός του Radio Bubble που δούλευε σαν κοινωνική –ανθρωπιστική λειτουργός σε διάφορα σημεία του πλανήτη πριν επιστρέψει στην πατρίδα της την Ελλάδα το 2009. «Δεν θέλουμε ακροατές», προσθέτει ο κ. Καπαρουδάκης, «θέλουμε ενεργούς πολίτες».
Άλλες μορφές της «νέας ενημέρωσης» σαν το Unfollow και το The Press Project προσπαθούν να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα και διασταυρωμένο ρεπορτάζ σε μια χώρα που δεν διευκολύνει καθόλου τέτοιες προσπάθειες. Το 2013 η Ελλάδα έπεσε 14 θέσεις (έφτασε στο νούμερο 84) του καταλόγου των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders Press Freedom Index). (Η Φινλανδία είναι στο No. 1, η Γερμανία στο 17 και οι ΗΠΑ στο 32.)
“Στο Unfollow, προσπαθούμε να κάνουμε ένα είδος δημοσιογραφίας που είναι αδύνατον να γίνει στα mainstream ΜΜΕ λόγω της σχέσης τους με γιγαντιαίες επιχειρήσεις που επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις τους», λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου, συνιδρυτής του περιοδικού και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ –του οποίου η ταινία “Debtocracy” προβάλλει την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ο κ. Χατζηστεφάνου προσθέτει : “Λένε συνήθως ότι η κυβέρνηση ελέγχει τα ΜΜΕ. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: Η οικονομική ολιγαρχία ελέγχει την κυβέρνηση.”
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, το The Press Project μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ από μια εναλλακτική πλατφόρμα. (Από τότε η ΕΡΤ παρέμεινε ανοιχτή από περίπου 600 απλήρωτους εργαζόμενους).
Όταν μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ "Ήταν μια δοκιμή τού αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε το τηλεοπτικό σήμα σε όλη την Ελλάδα", λέει ο Κώστας Εφήμερος, που ξεκίνησε το The Press Project το 2010 στο πλάι επιτυχημένων ιστοχώρων που ανήκουν στην εταιρεία εφαρμογών διαδικτύου που διευθύνει.
Αυτό το μήνα το The Press Project ξεκίνησε και μια αγγλόφωνη έκδοση. Ετοιμάζει επίσης και σταθμό web τηλεόρασης. Ο ιστοχώρος δεν δέχεται διαφημίσεις από τράπεζες ή κυβερνητικούς οργανισμούς "αφού τέτοιες πηγές διαφήμισης στην Ελλάδα έχουν διασυνδεθεί με τη χειραγώγηση της πληροφορίας", όπως έγραψε στη σελίδα του.
Το 2009, όταν μας χτύπησε η κρίση "θεωρήσαμε ότι τα media είχαν ένα μεγάλο κενό" λέει ο Κ. Εφήμερος. "Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο για να συζητούμε την κατάσταση με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα".
Ο κος Εφήμερος λέει ότι υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις τελευταίες εκλογές και ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται ιστοχώρους που σχετίζονται με το κόμμα, αλλά και με άλλα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Το The Press Project σημείωσε δημοσιογραφική επιτυχία αυτό το μήνα με τη φορολογική υπόθεση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που έβαλε σε δοκιμασία το κόμμα, το οποίο εμφανίζεται ως μια καθαρή εναλλακτική στα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα.
Καθώς η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα τηλεοπτικά κανάλια -που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες- μεταδίδουν επαναλήψεις, τα εναλλακτικά μέσα μπορεί να κερδίσουν ακόμη περισσότερη αναγνωρισιμότητα.
Ο κόσμος μαζεύεται στο café για ποτό και μουσική αλλά και για πολιτική συζήτηση.
Έξω, στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου όπου οι θαμώνες καπνίζουν στριφτά τσιγάρα, η συζήτηση αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από την απόφαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να βάλει λουκέτο εντελώς απροειδοποίητα και μέσα σε μια νύχτα τον περασμένο Ιούνιο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, γνωστή σαν ΕΡΤ, μεταμορφώνοντας έτσι ένα κρατικό ίδρυμα γνωστό σαν την καλύτερη λύση για να διορίζουν τα κόμματα εξουσίας την εκλογική τους πελατεία σε πραγματικό και απόλυτο «μάρτυρα» και ήρωα που έπεσε στον βωμό της ελευθερίας του τύπου.
“Όταν ξεκινάει πόλεμος στέλνουν στρατό να προφυλάξει την Κρατική ραδιοτηλεόραση» λέει ο Απόστολος Καπαρουδάκης ο οποίος και δημιούργησε το Radio Bubble to 2007. “Τώρα στείλανε το στρατό για να την κλείσει και να σφραγίσει τα κτίρια.”
Ενώ ακούγεται ένα τραγούδι των Beastie Boys , ο κ. Καπαρουδάκης δηλώνει ότι ξεκίνησε το Radio Bubble για να παίζει καλή μουσική «πράγμα που είναι από μόνο του πολιτική πράξη» αλλά και σαν πρόκληση στα mainstream ΜΜΕ της Ελλάδας τα οποία σχεδόν όλα ανήκουν σε μεγάλους και ισχυρούς επιχειρηματίες οι οποίοι και αποφασίζουν για την « πολιτική γραμμή» που θα τηρήσουν τα υπό τον έλεγχό τους ΜΜΕ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει και μία έντονη και συνεχή παρουσία και δραστηριότητα στο Twitter είναι ένα από τα πολλά μικρού μεγέθους «αριστερόστροφα» μέσα ενημέρωσης που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που το κοινό τους δεν είναι ακόμα μεγάλο, παίζουν έναν όλο και σημαντικότερο ρόλο στην πολιτική συζήτηση που γίνεται μέσα στην κοινωνία, κυρίως γιατί αμφισβητούν τις βασικές δομές της εξουσίας στην χώρα.
Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση που χτύπησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι Έλληνες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στα ελεγχόμενα mainstream ΜΜΕ, όπως δεν είχαν και καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα, πιστεύοντας ότι ΜΜΕ και πολιτική ελίτ διαπλέκονταν μέσα σε μια ισχυρή καπιταλιστική αλληλεξάρτηση που οδηγούσε –όπως και συνέβη –την χώρα στην πτώχευση.
Τώρα πια, ήδη τέσσερα χρόνια μέσα στην ύφεση, οι Έλληνες είναι ακόμα πιο επιφυλακτικοί σε όποιες ειδήσεις προέρχονται από τους ισχυρούς Δημοσιογραφικούς Οργανισμούς και διψούν όλο και περισσότερο για πληροφορίες που προέρχονται πιά από πηγές όχι «παραδοσιακές» και εξαρτώμενες από την Εξουσία ειδικά σε όποια θέματα αφορούν την σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές της και τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που η Ελληνική εξουσία ισχυρίζεται ότι επιβάλλεται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» από την υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
“Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης» λέει η Ιωάννα Βωβού που διδάσκει σύγχρονη δημοσιογραφία (media studies) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. “Είναι γεγονός πως ο κόσμος, ιδιαίτερα δε οι νέοι, έχουν στραφεί σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης».
Κάποιες από τις εναλλακτικές αυτές πηγές, όπως το Radio Bubble, το περιοδικό Unfollow και η διαδικτυακή πύλη The Press Project, γέρνουν σαφώς προς την Αριστερά και είναι ισχυρότατα αντίθετες με την πολιτική που ακολουθεί η «συγκυβέρνηση» υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που είναι μια πολύ «άβολη» -και μέχρι πολύ πρόσφατα αδιανόητη – συμμαχία μεταξύ της Κεντροδεξιάς παράταξης της «Νέας Δημοκρατίας» και των Σοσιαλιστών του «ΠΑΣΟΚ».
“Εμείς θέλουμε να χαρακτηριζόμαστε σαν μέσο ενημέρωσης του Πολίτη, όχι σαν εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης» λέει η Θεοδώρα Οικονομίδη, πρώην παραγωγός του Radio Bubble που δούλευε σαν κοινωνική –ανθρωπιστική λειτουργός σε διάφορα σημεία του πλανήτη πριν επιστρέψει στην πατρίδα της την Ελλάδα το 2009. «Δεν θέλουμε ακροατές», προσθέτει ο κ. Καπαρουδάκης, «θέλουμε ενεργούς πολίτες».
Άλλες μορφές της «νέας ενημέρωσης» σαν το Unfollow και το The Press Project προσπαθούν να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα και διασταυρωμένο ρεπορτάζ σε μια χώρα που δεν διευκολύνει καθόλου τέτοιες προσπάθειες. Το 2013 η Ελλάδα έπεσε 14 θέσεις (έφτασε στο νούμερο 84) του καταλόγου των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders Press Freedom Index). (Η Φινλανδία είναι στο No. 1, η Γερμανία στο 17 και οι ΗΠΑ στο 32.)
“Στο Unfollow, προσπαθούμε να κάνουμε ένα είδος δημοσιογραφίας που είναι αδύνατον να γίνει στα mainstream ΜΜΕ λόγω της σχέσης τους με γιγαντιαίες επιχειρήσεις που επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις τους», λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου, συνιδρυτής του περιοδικού και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ –του οποίου η ταινία “Debtocracy” προβάλλει την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ο κ. Χατζηστεφάνου προσθέτει : “Λένε συνήθως ότι η κυβέρνηση ελέγχει τα ΜΜΕ. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: Η οικονομική ολιγαρχία ελέγχει την κυβέρνηση.”
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, το The Press Project μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ από μια εναλλακτική πλατφόρμα. (Από τότε η ΕΡΤ παρέμεινε ανοιχτή από περίπου 600 απλήρωτους εργαζόμενους).
Όταν μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ "Ήταν μια δοκιμή τού αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε το τηλεοπτικό σήμα σε όλη την Ελλάδα", λέει ο Κώστας Εφήμερος, που ξεκίνησε το The Press Project το 2010 στο πλάι επιτυχημένων ιστοχώρων που ανήκουν στην εταιρεία εφαρμογών διαδικτύου που διευθύνει.
Αυτό το μήνα το The Press Project ξεκίνησε και μια αγγλόφωνη έκδοση. Ετοιμάζει επίσης και σταθμό web τηλεόρασης. Ο ιστοχώρος δεν δέχεται διαφημίσεις από τράπεζες ή κυβερνητικούς οργανισμούς "αφού τέτοιες πηγές διαφήμισης στην Ελλάδα έχουν διασυνδεθεί με τη χειραγώγηση της πληροφορίας", όπως έγραψε στη σελίδα του.
Το 2009, όταν μας χτύπησε η κρίση "θεωρήσαμε ότι τα media είχαν ένα μεγάλο κενό" λέει ο Κ. Εφήμερος. "Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο για να συζητούμε την κατάσταση με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα".
Ο κος Εφήμερος λέει ότι υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις τελευταίες εκλογές και ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται ιστοχώρους που σχετίζονται με το κόμμα, αλλά και με άλλα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Το The Press Project σημείωσε δημοσιογραφική επιτυχία αυτό το μήνα με τη φορολογική υπόθεση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που έβαλε σε δοκιμασία το κόμμα, το οποίο εμφανίζεται ως μια καθαρή εναλλακτική στα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα.
Καθώς η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα τηλεοπτικά κανάλια -που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες- μεταδίδουν επαναλήψεις, τα εναλλακτικά μέσα μπορεί να κερδίσουν ακόμη περισσότερη αναγνωρισιμότητα.
Πηγή
http://www.nytimes.com/2013/10/30/world/europe/greeks-question-media-and-new-voices-pipe-up.html?_r=3&Το πόρταλ
Τα Εναλλακτικά μας ΜΜΕ στους New York Times
1 εικόνα
ΑΘΗΝΑ — Αργά τα απογεύματα μαζεύεται κόσμος στο Radio Bubble Café στο
κέντρο της Αθήνας, με μπύρες και πολιτικές συζητήσεις. Το καφέ, στα
τρέντυ μεν αλλά και κάπως «εκτός κατεστημένου» ακόμα Εξάρχεια, συντηρεί
και έναν αριστερίστικο online ραδιοφωνικό σταθμό με το ίδιο όνομα ο οποίος εκπέμπει μέσα από το ίδιο κτίριο.
Ο κόσμος μαζεύεται στο café για ποτό και μουσική αλλά και για πολιτική συζήτηση.
Έξω, στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου όπου οι θαμώνες καπνίζουν στριφτά τσιγάρα, η συζήτηση αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από την απόφαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να βάλει λουκέτο εντελώς απροειδοποίητα και μέσα σε μια νύχτα τον περασμένο Ιούνιο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, γνωστή σαν ΕΡΤ, μεταμορφώνοντας έτσι ένα κρατικό ίδρυμα γνωστό σαν την καλύτερη λύση για να διορίζουν τα κόμματα εξουσίας την εκλογική τους πελατεία σε πραγματικό και απόλυτο «μάρτυρα» και ήρωα που έπεσε στον βωμό της ελευθερίας του τύπου.
“Όταν ξεκινάει πόλεμος στέλνουν στρατό να προφυλάξει την Κρατική ραδιοτηλεόραση» λέει ο Απόστολος Καπαρουδάκης ο οποίος και δημιούργησε το Radio Bubble to 2007. “Τώρα στείλανε το στρατό για να την κλείσει και να σφραγίσει τα κτίρια.”
Ενώ ακούγεται ένα τραγούδι των Beastie Boys , ο κ. Καπαρουδάκης δηλώνει ότι ξεκίνησε το Radio Bubble για να παίζει καλή μουσική «πράγμα που είναι από μόνο του πολιτική πράξη» αλλά και σαν πρόκληση στα mainstream ΜΜΕ της Ελλάδας τα οποία σχεδόν όλα ανήκουν σε μεγάλους και ισχυρούς επιχειρηματίες οι οποίοι και αποφασίζουν για την « πολιτική γραμμή» που θα τηρήσουν τα υπό τον έλεγχό τους ΜΜΕ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει και μία έντονη και συνεχή παρουσία και δραστηριότητα στο Twitter είναι ένα από τα πολλά μικρού μεγέθους «αριστερόστροφα» μέσα ενημέρωσης που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που το κοινό τους δεν είναι ακόμα μεγάλο, παίζουν έναν όλο και σημαντικότερο ρόλο στην πολιτική συζήτηση που γίνεται μέσα στην κοινωνία, κυρίως γιατί αμφισβητούν τις βασικές δομές της εξουσίας στην χώρα.
Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση που χτύπησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι Έλληνες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στα ελεγχόμενα mainstream ΜΜΕ, όπως δεν είχαν και καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα, πιστεύοντας ότι ΜΜΕ και πολιτική ελίτ διαπλέκονταν μέσα σε μια ισχυρή καπιταλιστική αλληλεξάρτηση που οδηγούσε –όπως και συνέβη –την χώρα στην πτώχευση.
Τώρα πια, ήδη τέσσερα χρόνια μέσα στην ύφεση, οι Έλληνες είναι ακόμα πιο επιφυλακτικοί σε όποιες ειδήσεις προέρχονται από τους ισχυρούς Δημοσιογραφικούς Οργανισμούς και διψούν όλο και περισσότερο για πληροφορίες που προέρχονται πιά από πηγές όχι «παραδοσιακές» και εξαρτώμενες από την Εξουσία ειδικά σε όποια θέματα αφορούν την σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές της και τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που η Ελληνική εξουσία ισχυρίζεται ότι επιβάλλεται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» από την υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
“Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης» λέει η Ιωάννα Βωβού που διδάσκει σύγχρονη δημοσιογραφία (media studies) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. “Είναι γεγονός πως ο κόσμος, ιδιαίτερα δε οι νέοι, έχουν στραφεί σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης».
Κάποιες από τις εναλλακτικές αυτές πηγές, όπως το Radio Bubble, το περιοδικό Unfollow και η διαδικτυακή πύλη The Press Project, γέρνουν σαφώς προς την Αριστερά και είναι ισχυρότατα αντίθετες με την πολιτική που ακολουθεί η «συγκυβέρνηση» υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που είναι μια πολύ «άβολη» -και μέχρι πολύ πρόσφατα αδιανόητη – συμμαχία μεταξύ της Κεντροδεξιάς παράταξης της «Νέας Δημοκρατίας» και των Σοσιαλιστών του «ΠΑΣΟΚ».
“Εμείς θέλουμε να χαρακτηριζόμαστε σαν μέσο ενημέρωσης του Πολίτη, όχι σαν εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης» λέει η Θεοδώρα Οικονομίδη, πρώην παραγωγός του Radio Bubble που δούλευε σαν κοινωνική –ανθρωπιστική λειτουργός σε διάφορα σημεία του πλανήτη πριν επιστρέψει στην πατρίδα της την Ελλάδα το 2009. «Δεν θέλουμε ακροατές», προσθέτει ο κ. Καπαρουδάκης, «θέλουμε ενεργούς πολίτες».
Άλλες μορφές της «νέας ενημέρωσης» σαν το Unfollow και το The Press Project προσπαθούν να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα και διασταυρωμένο ρεπορτάζ σε μια χώρα που δεν διευκολύνει καθόλου τέτοιες προσπάθειες. Το 2013 η Ελλάδα έπεσε 14 θέσεις (έφτασε στο νούμερο 84) του καταλόγου των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders Press Freedom Index). (Η Φινλανδία είναι στο No. 1, η Γερμανία στο 17 και οι ΗΠΑ στο 32.)
“Στο Unfollow, προσπαθούμε να κάνουμε ένα είδος δημοσιογραφίας που είναι αδύνατον να γίνει στα mainstream ΜΜΕ λόγω της σχέσης τους με γιγαντιαίες επιχειρήσεις που επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις τους», λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου, συνιδρυτής του περιοδικού και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ –του οποίου η ταινία “Debtocracy” προβάλλει την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ο κ. Χατζηστεφάνου προσθέτει : “Λένε συνήθως ότι η κυβέρνηση ελέγχει τα ΜΜΕ. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: Η οικονομική ολιγαρχία ελέγχει την κυβέρνηση.”
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, το The Press Project μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ από μια εναλλακτική πλατφόρμα. (Από τότε η ΕΡΤ παρέμεινε ανοιχτή από περίπου 600 απλήρωτους εργαζόμενους).
Όταν μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ "Ήταν μια δοκιμή τού αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε το τηλεοπτικό σήμα σε όλη την Ελλάδα", λέει ο Κώστας Εφήμερος, που ξεκίνησε το The Press Project το 2010 στο πλάι επιτυχημένων ιστοχώρων που ανήκουν στην εταιρεία εφαρμογών διαδικτύου που διευθύνει.
Αυτό το μήνα το The Press Project ξεκίνησε και μια αγγλόφωνη έκδοση. Ετοιμάζει επίσης και σταθμό web τηλεόρασης. Ο ιστοχώρος δεν δέχεται διαφημίσεις από τράπεζες ή κυβερνητικούς οργανισμούς "αφού τέτοιες πηγές διαφήμισης στην Ελλάδα έχουν διασυνδεθεί με τη χειραγώγηση της πληροφορίας", όπως έγραψε στη σελίδα του.
Το 2009, όταν μας χτύπησε η κρίση "θεωρήσαμε ότι τα media είχαν ένα μεγάλο κενό" λέει ο Κ. Εφήμερος. "Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο για να συζητούμε την κατάσταση με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα".
Ο κος Εφήμερος λέει ότι υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις τελευταίες εκλογές και ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται ιστοχώρους που σχετίζονται με το κόμμα, αλλά και με άλλα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Το The Press Project σημείωσε δημοσιογραφική επιτυχία αυτό το μήνα με τη φορολογική υπόθεση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που έβαλε σε δοκιμασία το κόμμα, το οποίο εμφανίζεται ως μια καθαρή εναλλακτική στα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα.
Καθώς η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα τηλεοπτικά κανάλια -που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες- μεταδίδουν επαναλήψεις, τα εναλλακτικά μέσα μπορεί να κερδίσουν ακόμη περισσότερη αναγνωρισιμότητα.
Ο κόσμος μαζεύεται στο café για ποτό και μουσική αλλά και για πολιτική συζήτηση.
Έξω, στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου όπου οι θαμώνες καπνίζουν στριφτά τσιγάρα, η συζήτηση αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από την απόφαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να βάλει λουκέτο εντελώς απροειδοποίητα και μέσα σε μια νύχτα τον περασμένο Ιούνιο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, γνωστή σαν ΕΡΤ, μεταμορφώνοντας έτσι ένα κρατικό ίδρυμα γνωστό σαν την καλύτερη λύση για να διορίζουν τα κόμματα εξουσίας την εκλογική τους πελατεία σε πραγματικό και απόλυτο «μάρτυρα» και ήρωα που έπεσε στον βωμό της ελευθερίας του τύπου.
“Όταν ξεκινάει πόλεμος στέλνουν στρατό να προφυλάξει την Κρατική ραδιοτηλεόραση» λέει ο Απόστολος Καπαρουδάκης ο οποίος και δημιούργησε το Radio Bubble to 2007. “Τώρα στείλανε το στρατό για να την κλείσει και να σφραγίσει τα κτίρια.”
Ενώ ακούγεται ένα τραγούδι των Beastie Boys , ο κ. Καπαρουδάκης δηλώνει ότι ξεκίνησε το Radio Bubble για να παίζει καλή μουσική «πράγμα που είναι από μόνο του πολιτική πράξη» αλλά και σαν πρόκληση στα mainstream ΜΜΕ της Ελλάδας τα οποία σχεδόν όλα ανήκουν σε μεγάλους και ισχυρούς επιχειρηματίες οι οποίοι και αποφασίζουν για την « πολιτική γραμμή» που θα τηρήσουν τα υπό τον έλεγχό τους ΜΜΕ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει και μία έντονη και συνεχή παρουσία και δραστηριότητα στο Twitter είναι ένα από τα πολλά μικρού μεγέθους «αριστερόστροφα» μέσα ενημέρωσης που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που το κοινό τους δεν είναι ακόμα μεγάλο, παίζουν έναν όλο και σημαντικότερο ρόλο στην πολιτική συζήτηση που γίνεται μέσα στην κοινωνία, κυρίως γιατί αμφισβητούν τις βασικές δομές της εξουσίας στην χώρα.
Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση που χτύπησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι Έλληνες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στα ελεγχόμενα mainstream ΜΜΕ, όπως δεν είχαν και καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα, πιστεύοντας ότι ΜΜΕ και πολιτική ελίτ διαπλέκονταν μέσα σε μια ισχυρή καπιταλιστική αλληλεξάρτηση που οδηγούσε –όπως και συνέβη –την χώρα στην πτώχευση.
Τώρα πια, ήδη τέσσερα χρόνια μέσα στην ύφεση, οι Έλληνες είναι ακόμα πιο επιφυλακτικοί σε όποιες ειδήσεις προέρχονται από τους ισχυρούς Δημοσιογραφικούς Οργανισμούς και διψούν όλο και περισσότερο για πληροφορίες που προέρχονται πιά από πηγές όχι «παραδοσιακές» και εξαρτώμενες από την Εξουσία ειδικά σε όποια θέματα αφορούν την σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές της και τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που η Ελληνική εξουσία ισχυρίζεται ότι επιβάλλεται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» από την υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
“Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης» λέει η Ιωάννα Βωβού που διδάσκει σύγχρονη δημοσιογραφία (media studies) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. “Είναι γεγονός πως ο κόσμος, ιδιαίτερα δε οι νέοι, έχουν στραφεί σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης».
Κάποιες από τις εναλλακτικές αυτές πηγές, όπως το Radio Bubble, το περιοδικό Unfollow και η διαδικτυακή πύλη The Press Project, γέρνουν σαφώς προς την Αριστερά και είναι ισχυρότατα αντίθετες με την πολιτική που ακολουθεί η «συγκυβέρνηση» υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που είναι μια πολύ «άβολη» -και μέχρι πολύ πρόσφατα αδιανόητη – συμμαχία μεταξύ της Κεντροδεξιάς παράταξης της «Νέας Δημοκρατίας» και των Σοσιαλιστών του «ΠΑΣΟΚ».
“Εμείς θέλουμε να χαρακτηριζόμαστε σαν μέσο ενημέρωσης του Πολίτη, όχι σαν εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης» λέει η Θεοδώρα Οικονομίδη, πρώην παραγωγός του Radio Bubble που δούλευε σαν κοινωνική –ανθρωπιστική λειτουργός σε διάφορα σημεία του πλανήτη πριν επιστρέψει στην πατρίδα της την Ελλάδα το 2009. «Δεν θέλουμε ακροατές», προσθέτει ο κ. Καπαρουδάκης, «θέλουμε ενεργούς πολίτες».
Άλλες μορφές της «νέας ενημέρωσης» σαν το Unfollow και το The Press Project προσπαθούν να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα και διασταυρωμένο ρεπορτάζ σε μια χώρα που δεν διευκολύνει καθόλου τέτοιες προσπάθειες. Το 2013 η Ελλάδα έπεσε 14 θέσεις (έφτασε στο νούμερο 84) του καταλόγου των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders Press Freedom Index). (Η Φινλανδία είναι στο No. 1, η Γερμανία στο 17 και οι ΗΠΑ στο 32.)
“Στο Unfollow, προσπαθούμε να κάνουμε ένα είδος δημοσιογραφίας που είναι αδύνατον να γίνει στα mainstream ΜΜΕ λόγω της σχέσης τους με γιγαντιαίες επιχειρήσεις που επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις τους», λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου, συνιδρυτής του περιοδικού και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ –του οποίου η ταινία “Debtocracy” προβάλλει την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ο κ. Χατζηστεφάνου προσθέτει : “Λένε συνήθως ότι η κυβέρνηση ελέγχει τα ΜΜΕ. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: Η οικονομική ολιγαρχία ελέγχει την κυβέρνηση.”
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, το The Press Project μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ από μια εναλλακτική πλατφόρμα. (Από τότε η ΕΡΤ παρέμεινε ανοιχτή από περίπου 600 απλήρωτους εργαζόμενους).
Όταν μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ "Ήταν μια δοκιμή τού αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε το τηλεοπτικό σήμα σε όλη την Ελλάδα", λέει ο Κώστας Εφήμερος, που ξεκίνησε το The Press Project το 2010 στο πλάι επιτυχημένων ιστοχώρων που ανήκουν στην εταιρεία εφαρμογών διαδικτύου που διευθύνει.
Αυτό το μήνα το The Press Project ξεκίνησε και μια αγγλόφωνη έκδοση. Ετοιμάζει επίσης και σταθμό web τηλεόρασης. Ο ιστοχώρος δεν δέχεται διαφημίσεις από τράπεζες ή κυβερνητικούς οργανισμούς "αφού τέτοιες πηγές διαφήμισης στην Ελλάδα έχουν διασυνδεθεί με τη χειραγώγηση της πληροφορίας", όπως έγραψε στη σελίδα του.
Το 2009, όταν μας χτύπησε η κρίση "θεωρήσαμε ότι τα media είχαν ένα μεγάλο κενό" λέει ο Κ. Εφήμερος. "Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο για να συζητούμε την κατάσταση με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα".
Ο κος Εφήμερος λέει ότι υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις τελευταίες εκλογές και ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται ιστοχώρους που σχετίζονται με το κόμμα, αλλά και με άλλα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Το The Press Project σημείωσε δημοσιογραφική επιτυχία αυτό το μήνα με τη φορολογική υπόθεση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που έβαλε σε δοκιμασία το κόμμα, το οποίο εμφανίζεται ως μια καθαρή εναλλακτική στα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα.
Καθώς η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα τηλεοπτικά κανάλια -που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες- μεταδίδουν επαναλήψεις, τα εναλλακτικά μέσα μπορεί να κερδίσουν ακόμη περισσότερη αναγνωρισιμότητα.
Πηγή
http://www.nytimes.com/2013/10/30/world/europe/greeks-question-media-and-new-voices-pipe-up.html?_r=3&Το πόρταλ
Τα Εναλλακτικά μας ΜΜΕ στους New York Times
1 εικόνα
ΑΘΗΝΑ — Αργά τα απογεύματα μαζεύεται κόσμος στο Radio Bubble Café στο
κέντρο της Αθήνας, με μπύρες και πολιτικές συζητήσεις. Το καφέ, στα
τρέντυ μεν αλλά και κάπως «εκτός κατεστημένου» ακόμα Εξάρχεια, συντηρεί
και έναν αριστερίστικο online ραδιοφωνικό σταθμό με το ίδιο όνομα ο οποίος εκπέμπει μέσα από το ίδιο κτίριο.
Ο κόσμος μαζεύεται στο café για ποτό και μουσική αλλά και για πολιτική συζήτηση.
Έξω, στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου όπου οι θαμώνες καπνίζουν στριφτά τσιγάρα, η συζήτηση αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από την απόφαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να βάλει λουκέτο εντελώς απροειδοποίητα και μέσα σε μια νύχτα τον περασμένο Ιούνιο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, γνωστή σαν ΕΡΤ, μεταμορφώνοντας έτσι ένα κρατικό ίδρυμα γνωστό σαν την καλύτερη λύση για να διορίζουν τα κόμματα εξουσίας την εκλογική τους πελατεία σε πραγματικό και απόλυτο «μάρτυρα» και ήρωα που έπεσε στον βωμό της ελευθερίας του τύπου.
“Όταν ξεκινάει πόλεμος στέλνουν στρατό να προφυλάξει την Κρατική ραδιοτηλεόραση» λέει ο Απόστολος Καπαρουδάκης ο οποίος και δημιούργησε το Radio Bubble to 2007. “Τώρα στείλανε το στρατό για να την κλείσει και να σφραγίσει τα κτίρια.”
Ενώ ακούγεται ένα τραγούδι των Beastie Boys , ο κ. Καπαρουδάκης δηλώνει ότι ξεκίνησε το Radio Bubble για να παίζει καλή μουσική «πράγμα που είναι από μόνο του πολιτική πράξη» αλλά και σαν πρόκληση στα mainstream ΜΜΕ της Ελλάδας τα οποία σχεδόν όλα ανήκουν σε μεγάλους και ισχυρούς επιχειρηματίες οι οποίοι και αποφασίζουν για την « πολιτική γραμμή» που θα τηρήσουν τα υπό τον έλεγχό τους ΜΜΕ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει και μία έντονη και συνεχή παρουσία και δραστηριότητα στο Twitter είναι ένα από τα πολλά μικρού μεγέθους «αριστερόστροφα» μέσα ενημέρωσης που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που το κοινό τους δεν είναι ακόμα μεγάλο, παίζουν έναν όλο και σημαντικότερο ρόλο στην πολιτική συζήτηση που γίνεται μέσα στην κοινωνία, κυρίως γιατί αμφισβητούν τις βασικές δομές της εξουσίας στην χώρα.
Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση που χτύπησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι Έλληνες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στα ελεγχόμενα mainstream ΜΜΕ, όπως δεν είχαν και καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα, πιστεύοντας ότι ΜΜΕ και πολιτική ελίτ διαπλέκονταν μέσα σε μια ισχυρή καπιταλιστική αλληλεξάρτηση που οδηγούσε –όπως και συνέβη –την χώρα στην πτώχευση.
Τώρα πια, ήδη τέσσερα χρόνια μέσα στην ύφεση, οι Έλληνες είναι ακόμα πιο επιφυλακτικοί σε όποιες ειδήσεις προέρχονται από τους ισχυρούς Δημοσιογραφικούς Οργανισμούς και διψούν όλο και περισσότερο για πληροφορίες που προέρχονται πιά από πηγές όχι «παραδοσιακές» και εξαρτώμενες από την Εξουσία ειδικά σε όποια θέματα αφορούν την σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές της και τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που η Ελληνική εξουσία ισχυρίζεται ότι επιβάλλεται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» από την υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
“Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης» λέει η Ιωάννα Βωβού που διδάσκει σύγχρονη δημοσιογραφία (media studies) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. “Είναι γεγονός πως ο κόσμος, ιδιαίτερα δε οι νέοι, έχουν στραφεί σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης».
Κάποιες από τις εναλλακτικές αυτές πηγές, όπως το Radio Bubble, το περιοδικό Unfollow και η διαδικτυακή πύλη The Press Project, γέρνουν σαφώς προς την Αριστερά και είναι ισχυρότατα αντίθετες με την πολιτική που ακολουθεί η «συγκυβέρνηση» υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που είναι μια πολύ «άβολη» -και μέχρι πολύ πρόσφατα αδιανόητη – συμμαχία μεταξύ της Κεντροδεξιάς παράταξης της «Νέας Δημοκρατίας» και των Σοσιαλιστών του «ΠΑΣΟΚ».
“Εμείς θέλουμε να χαρακτηριζόμαστε σαν μέσο ενημέρωσης του Πολίτη, όχι σαν εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης» λέει η Θεοδώρα Οικονομίδη, πρώην παραγωγός του Radio Bubble που δούλευε σαν κοινωνική –ανθρωπιστική λειτουργός σε διάφορα σημεία του πλανήτη πριν επιστρέψει στην πατρίδα της την Ελλάδα το 2009. «Δεν θέλουμε ακροατές», προσθέτει ο κ. Καπαρουδάκης, «θέλουμε ενεργούς πολίτες».
Άλλες μορφές της «νέας ενημέρωσης» σαν το Unfollow και το The Press Project προσπαθούν να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα και διασταυρωμένο ρεπορτάζ σε μια χώρα που δεν διευκολύνει καθόλου τέτοιες προσπάθειες. Το 2013 η Ελλάδα έπεσε 14 θέσεις (έφτασε στο νούμερο 84) του καταλόγου των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders Press Freedom Index). (Η Φινλανδία είναι στο No. 1, η Γερμανία στο 17 και οι ΗΠΑ στο 32.)
“Στο Unfollow, προσπαθούμε να κάνουμε ένα είδος δημοσιογραφίας που είναι αδύνατον να γίνει στα mainstream ΜΜΕ λόγω της σχέσης τους με γιγαντιαίες επιχειρήσεις που επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις τους», λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου, συνιδρυτής του περιοδικού και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ –του οποίου η ταινία “Debtocracy” προβάλλει την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ο κ. Χατζηστεφάνου προσθέτει : “Λένε συνήθως ότι η κυβέρνηση ελέγχει τα ΜΜΕ. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: Η οικονομική ολιγαρχία ελέγχει την κυβέρνηση.”
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, το The Press Project μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ από μια εναλλακτική πλατφόρμα. (Από τότε η ΕΡΤ παρέμεινε ανοιχτή από περίπου 600 απλήρωτους εργαζόμενους).
Όταν μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ "Ήταν μια δοκιμή τού αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε το τηλεοπτικό σήμα σε όλη την Ελλάδα", λέει ο Κώστας Εφήμερος, που ξεκίνησε το The Press Project το 2010 στο πλάι επιτυχημένων ιστοχώρων που ανήκουν στην εταιρεία εφαρμογών διαδικτύου που διευθύνει.
Αυτό το μήνα το The Press Project ξεκίνησε και μια αγγλόφωνη έκδοση. Ετοιμάζει επίσης και σταθμό web τηλεόρασης. Ο ιστοχώρος δεν δέχεται διαφημίσεις από τράπεζες ή κυβερνητικούς οργανισμούς "αφού τέτοιες πηγές διαφήμισης στην Ελλάδα έχουν διασυνδεθεί με τη χειραγώγηση της πληροφορίας", όπως έγραψε στη σελίδα του.
Το 2009, όταν μας χτύπησε η κρίση "θεωρήσαμε ότι τα media είχαν ένα μεγάλο κενό" λέει ο Κ. Εφήμερος. "Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο για να συζητούμε την κατάσταση με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα".
Ο κος Εφήμερος λέει ότι υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις τελευταίες εκλογές και ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται ιστοχώρους που σχετίζονται με το κόμμα, αλλά και με άλλα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Το The Press Project σημείωσε δημοσιογραφική επιτυχία αυτό το μήνα με τη φορολογική υπόθεση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που έβαλε σε δοκιμασία το κόμμα, το οποίο εμφανίζεται ως μια καθαρή εναλλακτική στα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα.
Καθώς η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα τηλεοπτικά κανάλια -που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες- μεταδίδουν επαναλήψεις, τα εναλλακτικά μέσα μπορεί να κερδίσουν ακόμη περισσότερη αναγνωρισιμότητα.
Ο κόσμος μαζεύεται στο café για ποτό και μουσική αλλά και για πολιτική συζήτηση.
Έξω, στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου όπου οι θαμώνες καπνίζουν στριφτά τσιγάρα, η συζήτηση αναπόφευκτα περιστρέφεται γύρω από την απόφαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να βάλει λουκέτο εντελώς απροειδοποίητα και μέσα σε μια νύχτα τον περασμένο Ιούνιο στην Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, γνωστή σαν ΕΡΤ, μεταμορφώνοντας έτσι ένα κρατικό ίδρυμα γνωστό σαν την καλύτερη λύση για να διορίζουν τα κόμματα εξουσίας την εκλογική τους πελατεία σε πραγματικό και απόλυτο «μάρτυρα» και ήρωα που έπεσε στον βωμό της ελευθερίας του τύπου.
“Όταν ξεκινάει πόλεμος στέλνουν στρατό να προφυλάξει την Κρατική ραδιοτηλεόραση» λέει ο Απόστολος Καπαρουδάκης ο οποίος και δημιούργησε το Radio Bubble to 2007. “Τώρα στείλανε το στρατό για να την κλείσει και να σφραγίσει τα κτίρια.”
Ενώ ακούγεται ένα τραγούδι των Beastie Boys , ο κ. Καπαρουδάκης δηλώνει ότι ξεκίνησε το Radio Bubble για να παίζει καλή μουσική «πράγμα που είναι από μόνο του πολιτική πράξη» αλλά και σαν πρόκληση στα mainstream ΜΜΕ της Ελλάδας τα οποία σχεδόν όλα ανήκουν σε μεγάλους και ισχυρούς επιχειρηματίες οι οποίοι και αποφασίζουν για την « πολιτική γραμμή» που θα τηρήσουν τα υπό τον έλεγχό τους ΜΜΕ.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός που έχει και μία έντονη και συνεχή παρουσία και δραστηριότητα στο Twitter είναι ένα από τα πολλά μικρού μεγέθους «αριστερόστροφα» μέσα ενημέρωσης που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Παρόλο που το κοινό τους δεν είναι ακόμα μεγάλο, παίζουν έναν όλο και σημαντικότερο ρόλο στην πολιτική συζήτηση που γίνεται μέσα στην κοινωνία, κυρίως γιατί αμφισβητούν τις βασικές δομές της εξουσίας στην χώρα.
Ακόμη και πριν την οικονομική κρίση που χτύπησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι Έλληνες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στα ελεγχόμενα mainstream ΜΜΕ, όπως δεν είχαν και καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα, πιστεύοντας ότι ΜΜΕ και πολιτική ελίτ διαπλέκονταν μέσα σε μια ισχυρή καπιταλιστική αλληλεξάρτηση που οδηγούσε –όπως και συνέβη –την χώρα στην πτώχευση.
Τώρα πια, ήδη τέσσερα χρόνια μέσα στην ύφεση, οι Έλληνες είναι ακόμα πιο επιφυλακτικοί σε όποιες ειδήσεις προέρχονται από τους ισχυρούς Δημοσιογραφικούς Οργανισμούς και διψούν όλο και περισσότερο για πληροφορίες που προέρχονται πιά από πηγές όχι «παραδοσιακές» και εξαρτώμενες από την Εξουσία ειδικά σε όποια θέματα αφορούν την σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές της και τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που η Ελληνική εξουσία ισχυρίζεται ότι επιβάλλεται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση» από την υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
“Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης» λέει η Ιωάννα Βωβού που διδάσκει σύγχρονη δημοσιογραφία (media studies) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. “Είναι γεγονός πως ο κόσμος, ιδιαίτερα δε οι νέοι, έχουν στραφεί σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης».
Κάποιες από τις εναλλακτικές αυτές πηγές, όπως το Radio Bubble, το περιοδικό Unfollow και η διαδικτυακή πύλη The Press Project, γέρνουν σαφώς προς την Αριστερά και είναι ισχυρότατα αντίθετες με την πολιτική που ακολουθεί η «συγκυβέρνηση» υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που είναι μια πολύ «άβολη» -και μέχρι πολύ πρόσφατα αδιανόητη – συμμαχία μεταξύ της Κεντροδεξιάς παράταξης της «Νέας Δημοκρατίας» και των Σοσιαλιστών του «ΠΑΣΟΚ».
“Εμείς θέλουμε να χαρακτηριζόμαστε σαν μέσο ενημέρωσης του Πολίτη, όχι σαν εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης» λέει η Θεοδώρα Οικονομίδη, πρώην παραγωγός του Radio Bubble που δούλευε σαν κοινωνική –ανθρωπιστική λειτουργός σε διάφορα σημεία του πλανήτη πριν επιστρέψει στην πατρίδα της την Ελλάδα το 2009. «Δεν θέλουμε ακροατές», προσθέτει ο κ. Καπαρουδάκης, «θέλουμε ενεργούς πολίτες».
Άλλες μορφές της «νέας ενημέρωσης» σαν το Unfollow και το The Press Project προσπαθούν να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα και διασταυρωμένο ρεπορτάζ σε μια χώρα που δεν διευκολύνει καθόλου τέτοιες προσπάθειες. Το 2013 η Ελλάδα έπεσε 14 θέσεις (έφτασε στο νούμερο 84) του καταλόγου των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders Press Freedom Index). (Η Φινλανδία είναι στο No. 1, η Γερμανία στο 17 και οι ΗΠΑ στο 32.)
“Στο Unfollow, προσπαθούμε να κάνουμε ένα είδος δημοσιογραφίας που είναι αδύνατον να γίνει στα mainstream ΜΜΕ λόγω της σχέσης τους με γιγαντιαίες επιχειρήσεις που επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις τους», λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου, συνιδρυτής του περιοδικού και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ –του οποίου η ταινία “Debtocracy” προβάλλει την άποψη πως η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ο κ. Χατζηστεφάνου προσθέτει : “Λένε συνήθως ότι η κυβέρνηση ελέγχει τα ΜΜΕ. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: Η οικονομική ολιγαρχία ελέγχει την κυβέρνηση.”
Όταν η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, το The Press Project μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ από μια εναλλακτική πλατφόρμα. (Από τότε η ΕΡΤ παρέμεινε ανοιχτή από περίπου 600 απλήρωτους εργαζόμενους).
Όταν μετέδωσε το σήμα της ΕΡΤ "Ήταν μια δοκιμή τού αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε το τηλεοπτικό σήμα σε όλη την Ελλάδα", λέει ο Κώστας Εφήμερος, που ξεκίνησε το The Press Project το 2010 στο πλάι επιτυχημένων ιστοχώρων που ανήκουν στην εταιρεία εφαρμογών διαδικτύου που διευθύνει.
Αυτό το μήνα το The Press Project ξεκίνησε και μια αγγλόφωνη έκδοση. Ετοιμάζει επίσης και σταθμό web τηλεόρασης. Ο ιστοχώρος δεν δέχεται διαφημίσεις από τράπεζες ή κυβερνητικούς οργανισμούς "αφού τέτοιες πηγές διαφήμισης στην Ελλάδα έχουν διασυνδεθεί με τη χειραγώγηση της πληροφορίας", όπως έγραψε στη σελίδα του.
Το 2009, όταν μας χτύπησε η κρίση "θεωρήσαμε ότι τα media είχαν ένα μεγάλο κενό" λέει ο Κ. Εφήμερος. "Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο για να συζητούμε την κατάσταση με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα".
Ο κος Εφήμερος λέει ότι υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις τελευταίες εκλογές και ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται ιστοχώρους που σχετίζονται με το κόμμα, αλλά και με άλλα ελληνικά πολιτικά κόμματα. Το The Press Project σημείωσε δημοσιογραφική επιτυχία αυτό το μήνα με τη φορολογική υπόθεση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που έβαλε σε δοκιμασία το κόμμα, το οποίο εμφανίζεται ως μια καθαρή εναλλακτική στα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα.
Καθώς η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα τηλεοπτικά κανάλια -που αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες- μεταδίδουν επαναλήψεις, τα εναλλακτικά μέσα μπορεί να κερδίσουν ακόμη περισσότερη αναγνωρισιμότητα.